- Look at the stars - zatrzymał mnie, jak zamykałam drzwi do swojego pokoju kierowana natychmiastowym zamiarem zbiegnięcia po schodach do lodówki, która znajdowała się na parterze. - Beautiful - odwróciłam się w kierunku przeciwnym do morza, czyli tam gdzie pokazywał. Lubiłam tembr jego głosu - ciepły, zamyślony i nieobecny i to jak zjawiał się, a potem znikał bezszelestnie na moim kawałku tarasu. Wzięłam pokój narożny, bo zawsze, jeśli mogłam wybierać, to wybierałam swoją ulubioną opcję. Czytaj dalej